Deze Special is waarschijnlijk iets later dan normaal op uw deurmat neergeploft. Wij maken het clubblad inmiddels al ruim tien jaar (de eerste was van 19 juli 2000), en dit was een van de zeldzame keren dat hij niet op zondagavond klaar was, omdat we nu eens allebei tegelijk verhinderd waren.
Mijn mederedactielid en tevens topscorer van WBSV 4 is namelijk al een tijdje op vakantie in de USA. En ik deed mee aan een muziektweedaagse door Den Haag en Eindhoven. Ik dacht gewoon maar eens ongebreideld reclame te gaan maken voor de muzikanten die mijn weekend maakten.
Zaterdagavond was ik bij muziek- en literatuurfestival Crossing Border. The National sloot er af, en dat is een man mijn nieuwe lievelingsbands (High Violet is wat mij betreft ‘Album van het Jaar 2010’). Ik zag ze voor het eerst live en zoals het er nu naar uit ziet zeker niet voor het laatst. Verstilde momenten afgewisseld met rauwe passie. Zo zie je het niet vaak.
Zondagavond mijn zoveelste ontmoeting met de prachtige muziek van Tom McRae, een van mijn favoriete singer-songwriters. Het is mij een raadsel waarom hij zo ontzettend weinig publiek trekt. Ergens is dat ook wel fijn, want dan blijven zijn optredens tenminste zo intiem als deze in de Effenaar. Hij werd dit keer niet begeleid door zijn eigen band maar door een Nederlands strijkkwartet (het Matangi Kwartet), en dat maakte het een extra bijzondere avond.
Met zaalvoetbal verloren we vrijdagavond geflatteerd van de koploper met 7-2 (na het lang op 3-2 te hebben gehouden). Zondag hielden we met het Vierde een jarenlange traditie in stand door belachelijk slecht te spelen tegen een degradatiekandidaat, en met 6-1 te verliezen (5-0 bij rust, gênant). En o ja, later die middag verloor Feyenoord maar weer eens.
Dankzij The National en Tom McRae waren deze nederlagen redelijk snel verwerkt (zelfs die laatste).
Ranking the Music 