2 oktober, Parijs (Frankrijk), Café de la Danse
Het lijkt mij lastig, voor een willekeurig persoon, om Tom McRae niet leuk te vinden. Als ‘mens’, bedoel ik dan, even los van de liedjes. Ja, ik weet het: ‘trust the art, not the artist’. Maar toch… Als het alleen om zijn liedjes ging, dan was ik hem vast niet 20 keer gaan zien (misschien de helft?). Hij heeft het hele pakket: innemend, grapjes, oog voor het publiek, goede verhalen, interactie met de andere muzikanten, en niet te vergeten zelfspot.
Zo iemand zou je op de ceremonie van je bruiloft willen hebben, om op de akoestische gitaar wat liedjes te spelen. Héél duur zal hij niet zijn (dit grapje had hij dus zelf kunnen maken). Helaas is er in zijn oeuvre geen liedje te vinden dat bij die gelegenheid past. Ik bedoel, je wilt niet iemand het End Of The World News horen aankondigen, als je aanstaande vrouw richting het altaar wandelt. Of nou ja, misschien ook wel, want het is gewoon wel een heel mooi liedje. We denken er over na…
Tijdens de pandemie bracht Tom een prachtig nieuw album uit, samen met Lowri Evans. Lowri was de supportact vanavond, en ze speelden High And Lonesome samen, tijdens zijn set. Zijn vrienden sinds jaar en dag, Oliver Krauss en Olli Cunningham, begeleidden hem weer, op cello en piano. Ik praat inmiddels over Oli en Olli alsof ze ook mijn beste vrienden zijn, zo diep zit ik erin.
Tijdens live optredens leunt Tom vooral op zijn vroege werk, uit de tijd dat het nog leek dat zijn grote doorbraak eraan zat te komen. Bloodless en The Boy With The Bubblegun behoren inmiddels tot mijn dna. In de Melkweg, in 2003, hoorde ik ze voor het eerst live. Als hij ze dan hier weer speelt, vlak voor je neus, leg je onbewust, in je hoofd, toch even de reis van bijna 20 jaar af, die je hier in Parijs heeft gebracht, met je geliefde.
Die rare draai die ik eraan gaf, in de tweede alinea, kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Ja ja, ons weekend Parijs was dus sowieso al fantastisch. Dat te kunnen afsluiten met een optreden, na lange tijd, van Tom McRae, in een intieme zaal als Café de la Danse… Het kon allemaal niet veel mooier.
—
De hele lijst van 2022 staat hier
—
LIJSTJE (zie maar wat je ermee doet)
Ik zag Tom McRae in 2015 ook in België. Hij is nu, na Bruce Springsteen (17 keer) en Pearl Jam (6 keer), de 3e artiest die ik meer dan 1 keer in het buitenland heb gezien (eigen show, niet festival).
Ik was nog niet eerder naar een concert/festival geweest in Frankrijk, het 15e land waar ik een concert zag. Ik zag 51 concerten/festivals in het buitenland:
1. Verenigde Staten – 15 keer
2. België – 7
3. Duitsland, Italië – 5
5. Canada, Engeland, Schotland – 3
8. Brazilië, Oostenrijk, Spanje – 2
11. Frankrijk, Ierland, Tsjechië, Zweden – 1
Voor volgend jaar staat Bruce Springsteen in Barcelona op het programma, de opener van zijn Europese tournee.
Ranking the Music 
Plaats een reactie